w sensie prawnym
Encyklopedia PWN
lokacja
termin oznaczający w XII–XIV w. założenie nowej wsi lub miasta, z czasem także przekształcenie już istniejącej osady przez regulację przestrzenną i wyodrębnienie prawne, zazwyczaj na podstawie nowego prawa osadniczego, zwanego prawem niemieckim.
[łac.],
jedno z podstawowych pojęć politycznych, mające również odniesienia filozoficzne, religijne i ekonomiczne.
w szerokim znaczeniu — wszelkie zjawiska związane z oddziaływaniem środowiska społecznego i przyrodniczego na człowieka, kształtujące jego tożsamość, osobowość, postawy; w znaczeniu węższym — oddziaływania organizowane celowo, mające prowadzić do pożądanych zmian w funkcjonowaniu jednostek i grup.
prawna rewindykacja do dyspozycji króla i skarbu tych królewszczyzn w Polsce, które zostały nadane jako darowizny, lenna lub były zastawione wbrew ustawom z 1440–1504;
laicyzacja
w społeczeństwach nowoczesnych lub ponowoczesnych emancypacja (wyzwolenie) różnych dziedzin i obszarów życia społ. spod wpływów kośc. instytucji i rel. systemów znaczeń (np.: prawodawstwa, szkolnictwa, polityki, gospodarki, kultury, moralności) lub zanik rel. obyczajów i tradycji;
[łac. laicus ‘świecki’ < gr. laikós ‘ludowy’],
pojęcie powstałe w starożytnym Rzymie (ratio status) związane z uznaniem dobra, interesu i potrzeb państwa za wartość nadrzędną, wytyczną działania nie tylko organów państwowych, ale i obywateli;
